Onze programmamedewerker Marie-Anne Eij groeide op in een familie waar veel naar muziek werd geluisterd: pop, jazz, klassiek, rock en alles daartussenin. Met haar twee zussen organiseerde ze regelmatig toneel- en dansvoorstellingen tussen de schuifdeuren. Muziek en dans bleven een constante factor in haar leven.
‘Ik ben geboren in Tilburg en op mijn tiende verhuisd naar een klein dorpje in de Achterhoek, Gaanderen. In mijn herinnering brachten we de tijd vooral door met hutten bouwen en bibliotheekje spelen met de buurkinderen. Op mijn veertiende was er weer een verhuizing, nu naar Overijssel. Daar rolde ik in een groep mensen die bezig waren met het oprichten van een Open Jongeren Centrum. Dat hield in: overleggen met de gemeente, pand verbouwen, bandjes en activiteiten programmeren en ellenlang vergaderen. Uiteindelijk heeft OJC Magnix toch een jaar of tien bestaan. Je kan zeggen dat daar mijn carrière in de culturele sector begon.
Mijn hele studententijd door – ik deed journalistiek – danste ik en deed ik vrijwilligerswerk, onder andere bij theater Kikker in Utrecht. Na jaren in een druk studentencafé gewerkt te hebben, en ook nog even bij een sauna in Amsterdam, kwam ik via via terecht bij Stichting Gaudeamus, een organisatie voor hedendaagse klassieke muziek. Ik deed daar van alles: van het bemensen van secretariaat tot ondersteuning bij productie van evenementen, van webredacteur tot pr-medewerker. Later fuseerde de stichting met andere partijen tot Muziek Centrum Nederland (MCN). Mensen goed kunnen voorlichten en op weg helpen is wat ik het liefst doe. Zelf ben ik geen maker, maar ik word blij als ik makers en beoefenaars kan ondersteunen bij al het moois wat ze maken.
Na de bezuinigingen en de opheffing van MCN in 2013, heb ik een tijd voor de Vereniging Botanische Tuinen gewerkt; daar ging een hele nieuwe wereld voor me open van planten en bomen. Ook leuk, maar de culturele sector bleef aan me trekken, dus toen de vacature voor het Fonds voorbijkwam heb ik meteen gesolliciteerd. Ik kende het Fonds al uit mijn werk bij MCN en van bevriende makers die weleens subsidie hadden aangevraagd.
Ik woon al een hele poos in Utrecht, samen met mijn vriend Leen, die in zijn vrije tijd drummer en steenhouwer is.
Zelf ben ik al jaren actief als ‘cultuurparticipant’: zo’n dertig jaar geleden kwam de ‘flamenco’ in mijn leven, via mijn zus. Zij is inmiddels professioneel flamencodanseres en -docent. We gingen samen naar voorstellingen en workshops in Nederland en Spanje. En in Utrecht bleek de grootste flamencoschool van Europa buiten Spanje te zitten. Daar in de Catharijnesteeg kon je elke dag terecht voor dansen, gitaarles, klaples of gewoon een drankje aan de bar. Ik weet dat de meeste mensen flamenco associëren met castagnetten en bolletjesjurken, maar dat is natuurlijk niet het echte plaatje. De essentie van flamenco, voor mij, is het samen muziekmaken en beleven.
Helaas is de school opgeheven, maar er zijn nu gelukkig andere plekken gekomen waar je naar flamenco kunt luisteren en kijken, of waar je lessen kunt volgen. Eens in de twee jaar is er een fantastische Flamenco Biënnale in verschillende steden, met alle grote dansers en muzikanten van deze tijd. En elk jaar begint de zomer met het fantastische laagdrempelige Flamenco Festival in Rotterdam. Na dertig jaar ga ik nog steeds twee keer in de week naar flamencodansles.
Op het werk hou ik me momenteel bezig met de subsidieregelingen Internationale Samenwerking, Jonge Kunst Duitsland – Nederland en Cultuurmakers van nu. Al deze regelingen zijn net gesloten en er zijn nog behoorlijk wat aanvragen te verwerken voor de zomer.
Het leukste aan mijn werk is als je mensen via telefoon of mail verder kunt helpen met hun aanvraag. Maar vooral ook om alle mooie ideeën die voorbijkomen te lezen en me erover te verwonderen. En natuurlijk elke keer als ik een positieve beschikking de deur uit kan doen. Ook belangrijk is het contact met collega’s onderling. In deze tijd is het soms wat omslachtig, maar de sfeer is goed.
En na het werk kun je me vinden bij een concert van een lokaal bandje, genietend van vrienden die muziek maken, op het terras van mijn favoriete podium en oefenruimte in Utrecht, of met familie of vrienden wandelend door het Groningse land of langs de kust.'
