De Naardense zusjes Eef (13 jaar) en Fien (16) dansen al sinds hun kleutertijd bij Jelly Jam dance. Hiphop en modern, zijn hun dansstijlen. Ze zaten allebei in een selectieteam, zijn sinds vorig jaar opgeklommen tot het wedstrijdteam en trainen drie keer per week. Eef schopte het zelfs tot het EK. Komen ze nog aan andere dingen toe?
‘Ja hoor!’ zegt Eef. ‘Ik schilder ook en zat daarnaast op voetbal maar dat laatste werd teveel. Toen heb ik gekozen voor mijn passie.’
Fien: ‘Ik werk ook in de horeca en pas veel op. Het is wel een beetje druk, ik zit in mijn eindexamenjaar. Omdat ik niet kan kiezen tussen hiphop en modern, vind ik dat ik het allebei moet doen. We bereiden nu de eindshow voor, hier in het Spant, daarvoor moeten we best vaak trainen. We hebben een heel gave act op en rond een bed. Vroeger had ik wel plankenkoorts, maar nu denk ik ook in zo’n megazaal: ik doe gewoon lekker mijn ding. Mijn docente zegt altijd: je mag fouten maken, maar doe het dan goed fout. Dus dat heb ik me voorgenomen. En als er dingen misgaan bij de eerste show, dan doe ik het gewoon beter op de tweede.’
“Wij zijn podiumbeesten. Je bent dan even het middelpunt van alles, iedereen kijkt naar je, maar omdat je met zoveel bent ziet niemand specifiek jou. Je zet samen een show neer.”
Eef: ‘Ik ben voor een optreden wel bang dat ik iets vergeet, want je wilt het goed doen voor het team. Maar als ik eenmaal in zo’n zaal sta, voor het publiek, dan laat ik de spanning los en komt alle expressie vanzelf.
Het EK, in Leiden, was een toppunt voor mij. Dan zie je op zo’n groot scherm je naam en land voorbij komen... We moesten tegen België, Rusland, Denemarken en een ander Nederlands team. Om zonder afleiding te kunnen oefenen, kregen we een eigen kleedkamer. Je mocht tussendoor ook geen eigen dansjes doen, om de choreografie niet te vergeten. Maar we waren met allemaal vriendinnen dus hadden veel lol tussendoor. Ik was best zenuwachtig, maar onze groepsyell hielp, ik vertrouwde er gewoon op dat we gingen rocken. We werden vierde, daar was ik blij mee. Het was zo cool om mee te doen!’
Fien: ‘Eef heeft nu al meer bereikt dan ik. We zijn wel echt zussen, maar over dansen voelen we geen concurrentie. Ik ben ook niet zo fanatiek dat ik ga huilen als ik vierde word in plaats van derde. Ik dans voor de lol. We hebben ook altijd gezegd: dit gaan we niet voor ons beroep doen.’
“Ik wil altijd blijven dansen, ook met een groep meiden als ik ouder ben. Ik ga niet dood als ik niet kan dansen, maar ik kan me er gewoon niets bij voorstellen.”
Eef: ‘Ik ben wel trots op de bekers die ik samen met iemand verdiend heb – dat is leuker dan alleen. Als zo’n teambeker dan thuis op tafel staat vind ik het leuk als iedereen ‘m ziet. Ik zou mezelf best fanatiek noemen: niet omdat ik wil winnen, maar omdat ik veel tijd in dansen steek.’
Fien: ‘Ja, best veel tijd! Een derde ongeveer. We kijken ook naar series of op YouTube. We maken thuis in de zomervakantie altijd een choreo die we dan opvoeren en als er in de keuken een liedje op staat, staan we te dansen – het zit in ons bloed. Mamma heeft ook altijd gedanst, maar dan tapdance en jazz. Oh, en we doen ook aan “slaapdansen”, zo noemen we het als je in bed nog je dans ligt door te nemen in je hoofd. Dat is echt een dingetje van ons samen.’
Estafette
Elke maand plaatsen we een nieuw portret van een amateur-cultuurmaker. Leuk stukje? Deel & inspireer! #cultuurmaaktiedereen
Dit jaar tot zover:
Kaoutar Azzahchi → Judith Razenberg → Dirk van der Starre → Luuk Schokker → Myrthe van Veen → Fien en Eef
We laten deze actieve zusjes nu heerlijk slaapdansen. Lees binnenkort aan wie zij het stokje doorgeven… Volg alle verhalen op ons online magazine of via facebook
