Al vanaf de oprichting van het Fonds is onze senior adviseur Femie Willems van de partij. Dat ze zich bezighoudt met subsidieregelingen voor internationale projecten past bij haar reislust en interesse in verschillende culturen. Maar doet ze ook zelf aan cultuurmaken?
'Mijn vroegste herinnering aan zelf cultuurmaken is dat ik als vierjarig kind de vliso-trap opklom naar de vliering, waar een klein kamertje was afgetimmerd, een doka. Ik mocht mijn vader helpen bij het afdrukken van foto’s. Een spannend proces: die donkere kamer met een enkel rood lampje, de chemische lucht, mijn vader die het fotopapier belichtte, met daarop een nog onherkenbare foto omdat hij in negatief was. Het was mijn taak om op de bak met ontwikkelaar te letten, de vloeistof een beetje in beweging te houden. Langzaam kwam dan de afbeelding op het papier tevoorschijn totdat het volledige beeld zichtbaar was. Het was een verantwoordelijke taak om op het juiste moment (niet te laat, dan was de hele afbeelding al zwart geworden) ‘Klaar!’ te roepen. Het voelde als toveren.
De interesse in fotografie is altijd gebleven. In mijn werk als audiovisueel consultant bij SKVA/Kunstweb in Amsterdam was het mijn passie om op anderen, vooral kinderen, de magie over te brengen van verhalen vertellen met beelden.
Ik werk al vanaf de oprichting in 2008 bij het Fonds. Waarschijnlijk vanuit mijn achtergrond als subsidieaanvrager vind ik dat we als Fonds een brug moeten slaan tussen de wereld van aanvragers en die van een subsidieverlener. Met eenvoudige procedures en een directe, open communicatie. Ik vind het belangrijk dat fondsen laagdrempelige manieren ontwikkelen om subsidie aan te vragen. Vooral ons Fonds, voor cultuurparticipatie.
Ik heb hier veel verschillende onderwerpen onder mijn hoede gehad. Ik hield me bezig met cultuureducatie en heb een regeling opgezet voor immaterieel erfgoed en vrijwilligers in de erfgoedsector. Bijzonder was het grote programma Impuls muziekonderwijs, waarbij door middel van brede samenwerking muziek in het basisonderwijs op de agenda gezet werd. Basisschoolleerkrachten werden daarin onder meer gestimuleerd om meer te zingen in de klas. Iedereen kan immers zingen. Tja... behalve ikzelf.
Dat bracht me ertoe om voor het eerst van mijn leven te beginnen met zangles. Iets waar ik enorm tegenop zag, maar dat erg leuk blijkt om te doen. Ik was net begonnen met een cursus soulkoor waarmee ik helaas vanwege corona moest stoppen. Maar ik ga het zeker weer oppakken zodra het kan.'
