Spiegelproject WAUW! - leerlingen PrO Almere maken eigen voorstelling

Na eerdere successen van de educatieve leerlijn Kunst is Dichterbij dan je Denkt (KIDD) maakten leerlingen van PrO Almere dit jaar een eigen voorstelling. Deze is geïnspireerd op een bestaande voorstelling van BonteHond, het jeugdtheatergezelschap van Almere. De leerlingen konden zowel voor als achter de schermen actief deelnemen aan dit project: zij konden kiezen voor muziek, tekst, beeld of theatertechniek. Zo kunnen ze kennismaken met alles wat er komt kijken bij het maken van een voorstelling.

Het gaat om WAUW!, een voorstelling voor kleuters. "Pubers en kleuters hebben veel raakvlakken", vertelt begeleider Fiona Kelatow. "Ook pubers zijn voortdurend nieuwe dingen aan het ontdekken, vooral bij zichzelf en bij elkaar."

De wauw in jezelf

De kern van het Spiegelproject is dat de leerlingen op een podium staan en zichzelf presenteren. Ze konden daarvoor kiezen uit de disciplines video, muziek en tekst. Bij video leerden ze van docent Gilbert Knegt van Beeldkrakers hoe je iets kunt toevoegen aan de beelden die je maakt, en hoe je het perspectief kunt veranderen door een andere camerapositie te kiezen. Met docent Stefan Raufiq leerden ze muziek te maken zonder instrumenten te gebruiken, met alles waar geluid uit komt, waaronder je eigen lichaam. Fiona leerde de leerlingen vooral het plezier over te brengen van spelen met taal en draaide als regisseur van de eindpresentatie alle gemaakte fragmenten in elkaar.

Het thema dit jaar is verwondering. "We begonnen met vragen als: wat vind jij leuk of bijzonder om te doen?" vertelt Fiona. "Waar verbaas je je over, wat wil je ontdekken? Waarvan denk je: iedereen moet dit weten? We zijn op zoek gegaan naar de wauw in jezelf. Dat wordt natuurlijk al snel heel persoonlijk, en dus eng, maar dat hoort erbij. Als ze zichzelf dan overwinnen, en er toch gaan staan, dan gebeurt er iets."

'Alsof je iemands hoofd binnenstapt'

De leerlingen durven het: uit hun comfortzone stappen en er gaan staan voor hun eigen klasgenoten. De meesten stonden voor het eerst van hun leven op een podium. Teksten over vriendschap komen voorbij, beats met behulp van borstgeroffel en geluid van stromend water, en live gezongen acts die op het Songfestival niet zouden misstaan. Dit alles voorzien van dynamische korte filmpjes over het maakproces. En alles is door henzelf gemaakt.

"Het is alsof je iemands hoofd binnenstapt, je wordt volledig ondergedompeld in hun wereld. Je maakt als publiek een ontdekkingstocht langs eilandjes waarop de leerlingen presenteren wat zij allemaal hebben bedacht, waarover ze zich verwonderen."

- Fiona

Hebben ze dit echt allemaal zelf bedacht? vraag je je af. "Natuurlijk helpen wij ze", zegt Fiona, "en sturen we af en toe een beetje bij. Maar de ideeën komen allemaal van hen. Wij als docenten zijn vooral bezig met loslaten om ruimte te bieden voor wat er ontstaat. Vervolgens gebeurt het echt in het moment. Ze beginnen vaak heel timide - durf ik dit wel? kan ik dit wel zeggen? - maar als ze er eenmaal staan is het alsof ze nooit anders hebben gedaan."

Wat er gebeurt, gaat veel verder dan dat ze samen een voorstelling hebben gemaakt. Zo zagen ze leerlingen de leiding nemen die op school stil blijven. Na afloop staan ze te glunderen, soms met een traan, van trots. Sommigen willen nu beslist op zang- of acteerles, of hebben geproefd hoe het is om als DJ je eigen muziek in een zaal met goed geluid te kunnen spelen. De onderlinge band die is ontstaan tussen iedereen die heeft meegewerkt, gaat ook nooit meer voorbij, en laat bij iedere betrokkene, van deelnemer, kunstenaar, productiemedewerker tot bezoeker, een blijvende herinnering achter.