In de Utrechtse Watervogelbuurt , op steenworp afstand van haar geliefde Twijnstraat, woont Jill (30 jaar). Sinds maart 2020 zet zij zich in voor Fonds voor Cultuurparticipatie. Jill is inhoudelijk betrokken bij subsidieregelingen rond participatie en talentontwikkeling. Ook werkt ze aan de verbinding met andere fondsen die cultuurmakers in Nederland en het Caribisch deel van het Koninkrijk een steun in de rug bieden.
‘Ik ben geboren in Doesburg, een Hanzestad ontstaan in een tijd dat Amsterdam nog een klein plaatsje was. Daar groeide ik op met mijn ouders, zus, zusje, broertje en hond Jack. Er was altijd wel iets te beleven. Op jonge leeftijd had ik volgens mijn ouders een duidelijke drang om te maken. Ik geloof dat het begon bij tekenen, het liefst de hele dag door. Op mijn derde werd ik opgemerkt door de peuterspeelzaal, of ik de nieuwste casettehoes met peuterhits wilde vormgeven. Zo’n kans pak je natuurlijk met beide handen aan.
Vervolgens ontdekte ik dat tekenen met je lichaam minstens zo gaaf was als met potlood en papier. In de lokale dansstudio werd een mix van dansstijlen gegeven. Hip-hop werd afgewisseld met jazz, freestyle, funky en moves uit de breakdance. Samen met leeftijdsgenoten de beat voelen. Blij dat we waren als het nieuwste nummer van Missy Elliott door de speakers knalde.
Vanaf mijn achtste kwam daar saxofoon bij. Geïnspireerd door de platen van Charlie Parker en Candy Dulfer leerde ik de fijne kneepjes van het instrument. In het leerorkest speelden we muziek van Ennio Morricone. Ook was Pink Panther Theme favoriet.
Als ik terugkijk ben ik niet geheel toevallig in de cultuursector beland. Op de middelbare school wist ik op een gegeven moment welke richting ik op wilde. De verbinding van creativiteit met ondernemerschap en maatschappij sprak me aan. Ik koos voor de opleiding Kunst & Economie met als afstudeerrichting beeldende kunst en vormgeving. Vier toffe jaren op de HKU, projecten en samenwerkingen met kunstenaars en musea volgden. Na enkele omzwervingen in het buitenland voegde ik een duikbrevet en de master Kunstbeleid en -management toe aan mijn cv.
In de jaren daarna combineerde ik werken met backpacken en duiken. Ik mocht aan de slag voor de gemeente Utrecht, verschillende culturele en maatschappelijke organisaties, en private cultuurfondsen. Die ervaringen zet ik nu in bij het Fonds voor Cultuurparticipatie. Zo begeleid ik cultuurmakers op weg naar het indienen van hun aanvraag. Ik vind het belangrijk dat makers zich door het Fonds gezien en gehoord voelen. Ook als een project niet voldoende aansluit bij de doelstellingen van het Fonds of omgekeerd.
(Tekst gaat verder onder de foto's)
Juist doordat ik zelf in mijn jeugd alle mogelijkheden heb gekregen om mijn talent te verkennen, voel ik de verantwoordelijkheid om bij te dragen aan gelijke kansen voor iedereen. Ik ben trots dat het Fonds staat voor een gelijker speelveld voor verschillende makers, vormen van cultuur, en daartoe nieuwe manieren van samenwerken aanmoedigt. Uiteindelijk zou het niet moeten uitmaken waar of hoe je geboren bent. Dat zie ik bij mijn zusje. Door haar ernstige meervoudige beperking kan ze niet lopen of praten. Toch schuilt er een ware cultuurmaker in haar. Hoe ze onder begeleiding van een muzikant reageert op verschillende instrumenten, trillingen en klanken... dat is geweldig om van dichtbij mee te maken.
Of ik nog steeds cultuur maak? Een roemruchte carrière als jazz- en popmuzikant is er uiteindelijk niet van gekomen. Toch is mijn plezier in muziek, dans en tekenen onverminderd. Mijn nieuwste hobby is basgitaar spelen. De avondklok kwam wat dat betreft als geroepen. Aangemoedigd door collega’s ontdek ik het werk van Meshell Ndegeocello en Thundercat. Zo blijf ik bezig.’
