Liefde voor muziek en nieuwsgierigheid naar andere mensen en culturen nam onze adviseur Judith uit haar opvoeding mee de rest van haar leven in. Die liefde komt terug in haar werk en in haar vrije tijd.
‘Door het werk van mijn vader, die als port missionary in de havens van Rotterdam werkte, kwamen er vroeger mensen met allerlei culturele achtergronden bij ons over de vloer. Er werd in onze familie veel muziek gemaakt. Als kind ervoer ik dat als magisch, die klanken die uit orgel, gitaar, accordeoan of mondharmonica konden worden gehaald. Dat wilde ik ook kunnen. Al jong mocht ik op vioolles. Trots liep ik met mijn koffer over straat, maar na twee maanden dirigeren, en aan mijn houding werken, had ik nog nauwelijks een geluid uit de viool mogen halen. En dat was het einde van mijn vioollessen.
Met veel plezier zong ik wel in een kinder- en tienerkoor. Later leerde ik gitaar spelen en trouwde ik met een gitarist. Hij gaf ’s avonds thuis les en het was altijd zoete inval: leerlingen kwamen een uur van tevoren of bleven na de les, we voerden hele gesprekken in de woonkamer, natuurlijk met muziek erbij.
Verder doe ik aan ballet. Na een proefles op m’n veertiende was ik verkocht. Heerlijk om je hele lijf te kunnen inzetten en beheersen, en je te laten leiden door de muziek. Rond mijn twintigste ben ik ermee gestopt: ik leerde mijn man kennen - de gitarist, ging samenwonen en mijn leven veranderde. Maar twee jaar geleden heb ik het weer opgepakt en nu bereid ik me voor op graad 5 van the Royal Academy of Dance.
In mijn vrije tijd lees ik ook heel graag. Ik heb een paar jaar als vrijwilligster kinderen met een taalachterstand voorgelezen, wat heel leuk was om te doen.
Sinds 2018 organiseren mijn man en ik samen Guitar bootcamps. Zo’n bootcamp is een week of weekend waarin deelnemers hun speelvaardigheid vergroten, nieuwe technieken aanleren, samen jammen, enzovoort. We werken altijd samen met ‘tot beste verkozen gitaristen van de Benelux’. Deze maand, in september, hebben we voor het eerst sinds corona weer een gitaarweekend georganiseerd. Dit keer met een bluesthema, met gastdocenten Leif de Leeuw en Sonny-Ray van den Berg én een online workshop van bluesgitaarheld Matt Scofield uit Engeland. Dat is een mooie kant van de coronacrisis: je ontdekt mogelijkheden waar je voorheen niet aan dacht. Tijdens deze weekends verzorg ik samen met mijn dochter alle maaltijden, wat heerlijk is om te doen.
Nieuwsgierig naar mensen en met elkaar anderen verder helpen, die kernbegrippen paste ik ook toe in mijn werk als beleidsontwikkelaar cultuur. Met een team vrijwilligers richtte ik expositieruimte KunZt op, waarin we wisselende tentoonstellingen organiseerden die kunst verbonden aan een maatschappelijk thema. Met lokale organisaties werkten we die verder uit in activiteiten. Zo hadden we de overzichtstentoonstelling Licht in het donker, met illustraties van Marit Törnqvist, vanwege haar 30-jarige jubileum. Rond de tentoonstelling organiseerden we allerlei activiteiten. Zo hadden we een meet&eat met nieuwkomers waar zelfs minister Koolmees aanhaakte, er was een voorleesestafette door de stad waarin raadsleden, nieuwkomers, laaggeletterden en markante personen uit de wijk, samen in groepjes voorlazen, onder meer op scholen, in verzorgingshuizen, in de tentoonstellingsruimte en een wijkgebouw. Via dit soort activiteiten ontstaat ruimt om naar elkaar te luisteren en komen mensen echt met elkaar in contact.
Een andere tentoonstelling waar ik trots op ben had het thema vrouwen, met werken over de vrouw van verschillende kunstenaars uit de regio. We hadden hier onder andere een lezing van een auteur die transgender was. Van tevoren kreeg ik daar veel opmerkingen over: of dat wel verstandig zou zijn met ons publiek. Maar het werd een groot succes. Als mensen in contact komen met elkaar leidt dat – via de kunst – tot wederzijds begrip. Vooroordelen vallen dan weg.
Mooi aan het werken bij het Fonds vind ik de bijzondere projectplannen die je in je inbox ter beoordeling vindt, en ook het contact met mensen en hoe onze subsidieregelingen hen inspireren nieuwe projecten te ontwikkelen en hen verder kunnen helpen. Ik werk veel in de erfgoedhoek, dat vind ik ontzettend leuk. De regeling Creatief gebruik digitaal erfgoed was een heel lastige, waar organisaties in het begin weinig aanknopingspunten in zagen. Toen hebben we een intensiveringstraject bedacht: de regeling werd verbreed, we hebben erfoedinstellingen en creatieve makers bij elkaar gebracht en dit leidde tot mooie, nieuwe projecten en ideeën om subsidieaanvragers mee te geven. De regeling loopt eind van deze maand af en de verwachting is dat het budget helemaal opgaat. Alle inspanningen hebben uiteindelijk zoveel mooie projecten opgeleverd, daar word ik heel blij van. Verder zit ik in de werkgroep Cariben. Op dit moment zijn onze regelingen daar nog te onbekend en staan we nog te ver van de mensen daar af om hen goed te bereiken. Samen met collega’s maak ik daarom nu plannen om contacten te leggen, te horen waar mensen tegenaan lopen en wat zij nodig hebben om mooie culturele projecten te kunnen uitvoeren. Dat blijft waar ik me het liefst voor inzet.’
